26 Δεκεμβρίου 2015

Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.

Το έργο γράφτηκε από το ιστορικό συγγραφικό δίδυμο Κεχαΐδη-Χαβιαρά και αρχικά μου προξένησε εντύπωση πως ο Κεχαΐδης μπόρεσε να συνεργαστεί και να συνδημιουργήσει τόσο ρεαλιστικούς γυναικείους διαλόγους. Το έργο βέβαια έχει και αντρικούς χαρακτήρες μέσα με τη μορφή της απούσας δομής αλλά και μια επαναληπτική φόρμα μέσα στην πλοκή που δίνει τη δυνατότητα για ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης του έργου.

Η σκηνοθετική γραμμή του Θανάση Παπαγεωργίου έχει δώσει πολύ καλή κατεύθυνση στις τέσσερις ηθοποιούς . Ο ρυθμός τους είναι εξαιρετικός και ακόμα και οι αλλαγές στις σκηνές με τη βοήθεια των πολύ καλών φωτισμών αποκτούν ενδιαφέρον.

Οι ερμηνείες των τεσσάρων ηθοποιών ήταν πολύ καλές και κατάφεραν να δώσουν μια ακόμα πολύ καλή παρουσίαση του ούτως ή άλλως πολυπαιγμένου έργου σε ένα θέατρο που φημίζεται για τη στήριξη του στους έλληνες συγγραφείς. Η συνεργασία των δύο πολύπειρων ηθοποιών ,της Ευδοκίας Σουβατζή  και της Εύας Καμινάρη με τις δύο νεότερες συναδέλφους ,Χριστίνα Πλατανιώτη και Ελευθερία Στεργίδου στη σκηνή ήταν εξαιρετική δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να διακρίνει και τη διαφορετική αντιμετώπιση των γυναικών σε ζητήματα σχέσεων σε διαφορετικές ηλικιακές φάσεις.

Ίσως για τους περισσότερους άντρες το να βρεθούν μέσα σε μια γυναικεία παρέα δεν εντείνει το ενδιαφέρον τους και σίγουρα οι γυναίκες προτιμούν το «κους κους» με τις φίλες τους , πιστέψτε με όμως το να παρακολουθήσεις μέσα από την «κλειδαρότρυπα» την εξέλιξη τεσσάρων γυναικείων σχέσεων είναι κάτι που αυτή η παράσταση στο προσφέρει με μοναδικό τρόπο.